7 วันที่ฉันเหงา - บี้ สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว
วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน
วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า
ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า
ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ
เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม
กลับจำข้ามคืนถึงพฤหัส
วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด
วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน
7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร
วันไหนจะลืมเธอ
วันพรุ่งนี้หรือนานแค่ไหน
1 เดือนหรือข้ามไปจนเป็นปี
ต้องใช้กี่ความเหงาลบภาพเก่า
คราวนี้ไม่มีอะไรที่ค้างคา
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน
7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร
วันไหนจะลืมเธอ
วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน
วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า
ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า
ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ
เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม
กลับจำข้ามคืนถึงวันพฤหัส
วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด
วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม
สักวันคงลืมเธอได้ลง
สักวันเราคงเหมือนคนเก่า
ไม่เหงา ไม่ทรมาน
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน
7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไร
วันไหนจะลืมเธอ
7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย
จากนี้ต้องคอยบอกใจ
จำไว้ต้องลืมเธอ จำไว้ต้องลืมเธอ
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น